توسعه بازار کار زنان در استان‌های ایران و تأثیر آن بر طلاق

سیاست‌های کلی اشتغال، ابلاغی توسط مقام معظم رهبری، در بند دوازدهم با نگاهی منطقه‌ای به بازار کار "توجه ویژه به کاهش نرخ بیکاری استان‎های بالاتر از متوسط کشور" را به‎عنوان یکی از سیاست‌های کلی گوشزد کرده و این موضوع خود می‌تواند با نگاه جنسیتی به دو بخش تقریب نرخ بیکاری زنان و مردان در استان‎ها به متوسط نرخ بیکاری کشور تعبیر گردد. این در حالی است که مبانی نظری و مطالعات موجود، ارتباط معنی‌داری را بین توسعه بازار کار استان‎ها و آسیب‌های اجتماعی آن‌ها نشان داده‌اند اما با وجود این، نتایج این مطالعات نتایجی متفاوت می‏باشد؛ از این‌رو، این پژوهش می‌کوشد تعامل بازار کار استان‎های ایران را با نگاهی جنسیتی با آسیب‌های اجتماعی آن‌ها مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. توسعه بازار کار در این مطالعه با نماگرهای اشتغال زنان مورد ارزیابی قرار گرفته و با بهره‌گیری از روش تاپسیس با یکدیگر تلفیق شده‌اند. آسیب‌های اجتماعی استان‎ها نیز با استفاده از نرخ طلاق سنجیده شده است. با استفاده از روش داده‌های تابلویی، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که توسعه‌یافتگی بازار کار زنان به‏صورت منفی و معنی‌دار نرخ طلاق استان‎ها را تحت تأثیر قرار داده و به عبارتی، با توسعه بازار کار زنان، پدیده طلاق کاهش می‌یابد. از نظر سیاست‏گذاری، این یافته مبین امکان تعدیل آسیبی اجتماعی با تصمیمی اقتصادی است. طبقه‌بندی JEL:  R23، O11، J16، J12 سیاست‌های کلی اشتغال، ابلاغی توسط مقام معظم رهبری، در بند دوازدهم با نگاهی منطقه‌ای به بازار کار "توجه ویژه به کاهش نرخ بیکاری استان‌های بالاتر از متوسط کشور" را به عنوان یکی از سیاست‌های کلی گوشزد نموده و این موضوع خود می‌تواند با نگاه جنسیتی به دو بخش تقریب نرخ بیکاری زنان و مردان در استان‌ها به متوسط نرخ بیکاری کشور تعبیر گردد. این در حالی است که مبانی نظری و مطالعات موجود ارتباط معنی‌داری را بین توسعه بازار کار استان‌ها و آسیب‌های اجتماعی آن‌ها نشان داده‌اند اما با وجود این، نتایج این مطالعات نتایجی متفاوت است. از این‌رو، این پژوهش می‌کوشد تعامل بازار کار استان‌های ایران را با نگاهی جنسیتی با آسیب‌های اجتماعی آن‌ها مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. توسعه بازار کار در این مطالعه با نماگرهای اشتغال زنان مورد ارزیابی قرار گرفته و با بهره‌گیری از روش تاپسیس با یکدیگر تلفیق شده‌اند. آسیب‌های اجتماعی استان‌ها نیز با استفاده از نرخ طلاق سنجیده شده است. با استفاده از روش داده‌های تلفیقی، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که توسعه‌یافتگی بازار کار زنان به صورت منفی و معنی‌دار نرخ طلاق استان‌ها را تحت تأثیر قرار داده و به عبارتی، با توسعه بازار کار زنان، پدیده طلاق کاهش می‌یابد. از حیث سیاست‌گذاری این یافته مبین امکان تعدیل آسیبی اجتماعی با تصمیمی اقتصادی است.